تأثیر شش هفته تمرین ترکیبی بر سطوح پلاسمایی کمرین، آمیلوئید سرمی a، پروتئین واکنش گر – c و لیپیدهای پلاسما در مردان چاق

زمینه و هدف: شواهد نشان می دهد که چاقی سبب التهاب مزمن می گردد. کمرین آدیپوکاین جدیدی است که با چاقی و سندرم متابولیک در ارتباط است. تأثیر تمرینات ترکیبی بر شاخص های التهابی به ویژه کمرین و امیلوئید a سرمی کمتر بررسی شده است. از این رو، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات ترکیبی بر سطوح پلاسمایی کمرین، آمیلوئید سرمی a ، پروتئین واکنش گر – c و لیپیدهای پلاسما در مردان چاق است. مواد و روش ها: 18 مرد چاق به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی کمرین، crp و saa ، قبل و پس از یک دوره تمرین ترکیبی (با روش الایزا) اندازه گیری شد. پروتکل تمرین شامل ۶ هفته دویدن استقامتی دور پیست با شدت ۶۰ تا ۷۵ درصد hrmax، ۴ جلسه تمرین در هفته به مدت ۲۵ تا ۳۵ دقیقه و تمرین مقاومتی با شدت ۵۰ تا ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه در ۶ ایستگاه (۲ ست، ۱۲ تکرار) بر روی عضلات بزرگ بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آزمون تی زوجی برای مقایسه دو گروه آزمایشی و کنترل در پیش و پس آزمون انجام شد و سطح معنی داری برابر با 05/0≤ p در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد شش هفته تمرین ترکیبی سبب کاهش معنی داری در سطوح پلاسمایی کمرین (p=0/004) و saa (p=0/009) می شود، ولی مقادیر crp (p=0/476 ) کاهش معنی داری نداشت. بنابر این می توان نتیجه گرفت که انجام تمرین ترکیبی در مردان چاق بر برخی از شاخص های التهابی مؤثر بوده و موجب بهبود آن ها می شود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اجرای یک دوره تمرین ترکیبی به مدت شش هفته اثر معنی داری بر کاهش سطوح پلاسمایی کمرین و آمیلوئید سرمی a دارد، اما موجب کاهش سطوح پلاسمایی پروتئین واکنش گر – c نمی شود.